Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Μια Συμμαχία για την Ελευθερία και την Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια


Στα μεσα της περασμένης δεκαετίας μια ομάδα γνωστών συμπολιτών μας -κυρίως απο τον χώρο της τοτε ανανεωτικής αριστεράς- πήραν τη πρωτοβουλία να συγκροτήσουν μια νέα πολιτική συλλογικότητα, το Μέτωπο της Λογικής κατά του Εθνικισμού για μια Σύγχρονη Εξωετρική Πολιτική. Η συλλογικότητα , η οποία - και λόγω συγκυριών- επέτυχε να μην ταυτισθεί με κομματικούς φορείς και επιλογές, συγκέντρωσε δυνάμεις πολύ διαφορετικών πολιτικών και ιδεολογικών καταγωγών και αναφορών και κατάφερε να αναδείξει μια σειρα κρίσιμων ζητημάτων που ειχαν σκεπαστεί κάτω απο το τέλμα ενός αφόρητου ποπουλισμού με άφθονη μυρωδιά λαϊκοπατριωτισμού...

Με αφορμή μια παρέμβαση του φίλου καθηγητή Γιάννη Κοντογιάννη στο fb για το θλιβερό συμβάν του προπηλακισμού του συναδέλφου του Μάκη Σαπουντζόγλου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο σκέφτομαι αν ήρθε επιτέλους η ώρα να συγκροτηθεί μια αντίστοιχη με το Μέτωπο Λογικής συλλογικότητα που θα θέσει με επιτακτικό τρόπο τα κρίσιμα ζητήματα της δημοκρατίας αλλά και της ελευθερίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της διακίνησης των ιδεών στα Πανεπιστήμια, ενάντια σε καθε αντίληψη και συμπεριφοράς βίας και αποκλεισμού...

Ακολουθεί η ανακοίνωση του Συλλόγου ΔΕΠ για το συμβάν...


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΕΠ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αθήνα, 27 Νοεμβρίου 2009

Το απόγευμα της Τετάρτης 25 Νοεμβρίου, ομάδα 15 περίπου ατόμων αγνώστων στοιχείων εισέβαλε στην αίθουσα όπου δίδασκε ο συνάδελφος Μάκης Σαπουντζόγλου και του ζήτησε με σκαιό τρόπο να σταματήσει τη διάλεξη και να αποχωρήσει, διότι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τη συγκεκριμένη αίθουσα για δικούς τους σκοπούς. Όταν αυτός αρνήθηκε, τον προπηλάκισαν με χυδαίο λεξιλόγιο και χειροδίκησαν εναντίον του. Το επεισόδιο αυτό έρχεται σε συνέχεια άλλων περιστατικών βίας που έλαβαν χώρα στο ΟΠΑ τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι η πρώτη φορά που ασκείται σωματική βία σε βάρος διδάσκοντος του Πανεπιστημίου μας κατά την ώρα του μαθήματος.

Το ΔΣ του Συλλόγου Μελών ΔΕΠ του ΟΠΑ εκφράζει την αγανάκτησή του για το αποτρόπαιο συμβάν και δηλώνει την αμέριστη συμπαράστασή του στο συνάδελφο Σαπουντζόγλου. Ζητά επίσης από τις Πρυτανικές αρχές του ΟΠΑ, το Υπουργείο Παιδείας και τα άλλα όργανα της πολιτείας, να μας γνωστοποιήσουν τι μέτρα προτίθενται να λάβουν επιτέλους, ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον και να υπάρξει στοιχειώδης έστω προστασία των εργαζομένων στο πανεπιστήμιο.

Tο ΔΣ καλεί τα μέλη ΔΕΠ σε μονοήμερη αποχή διαμαρτυρίας από τα διδακτικά τους καθήκοντα τη Δευτέρα 30 Νοέμβριου και ζητά από τα μέλη του να εξηγήσουν στους φοιτητές κατά την πρώτη τους διάλεξη μετά την 30η Νοεμβρίου τους λόγους της αποχής, αλλά και το ότι η όποια μορφή βίας δεν μπορεί να έχει θέση σε ένα χώρο μάθησης και έρευνας όπως το Πανεπιστήμιο.
Η αποχή της Δευτέρας 30 Νοεμβρίου είναι ένα ελάχιστο μήνυμα διαμαρτυρίας και μία συμβολική πράξη αλληλεγγύης προς έναν συνάδελφο μας. Στη θέση του θα μπορούσε να έχει βρεθεί οποιοδήποτε άλλο μέλος ΔΕΠ του ΟΠΑ.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου
Ο Πρόεδρος
Ο Γραμματέας
Πάνος Τσακλόγλου
Γιώργος Μπάλτας

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

το άθροισμα ΚΕΠ και ΠΟΛΑΝ


Aυτό θα πει συμπαράταξη δυνάμεων! Το τι δυνάμεων αυτο ειναι ενα Αλλο θέμα. Πάντως, η απόφαση των ηγετών του Κινήματος Ελευθέρων Πολιτών (μη δυναμένου να εκτεθεί στην κρίση των πολιτών) αλλά και του κόμματος "Πολιτική Άνοιξη" (... μετά ήρθε η βαρυχειμωνιά) να συμπαραταχθούν προκειμένου να κερδίσουν την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας χαροποίησε τα μαλα τους επιτελείς του κ. Γ.Καρατζαφέρη. Τώρα, πια το ΛΑΟΣ θα έχει να ανταγωνίζεται επι ίσοις όροις το άθροισμα της κοινοπραξίας ΚΕΠ-ΠΟΛΑΝ...

Εκλεκτικες συγγενειες; Ποιος ξέρει τι να συνδέει το άταφο κουφάρι του Χόνεκερ με τους Γαλάζιους Χμέρ...


Τις τελευταίες δύο τρείς μέρες διαπίστωσα -όχι, πάντως με έκπληξη- ότι ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας "βιώνει" με έναν ιδιαίτερο τρόπο τα ζητήματα της ιδεολογίας...

Παράδειγμα 1o:Γαλάζιοι συνδικαλιστές και άλλα μεσαία στελέχη του κομματικού μηχανισμού της Ρηγίλλης διατράνωσαν την απόφαση τους για αγωνα μέχρις εσχάτων προκειμένου να επέλθει στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας "ιδεολογική καθαρότητα". Ευτυχώς, που τα όποια βαρύγδουπα περί κόμματος "ιδεολογικής ενότητας" δεν εκφράζουν σοβαρές μερίδες τής οργανωμένης βάσης της Νέας Δημοκρατίας. Διαφορετικά, ο κίνδυνος να μετατραπεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μ-λ γκρουπουσκουλο θα ήταν μεγάλος...Δύστυχη Κεντροδεξιά και ακόμη περισσότερο φτωχό Φιλελεύθερο ρεύμα τις σας περιμένει απο τους Γαλάζιους Χμέρ...

Παράδειγμα 2ο: Η κα Αλέκα Παπαρήγα διάλεξε την ημέρα της επετείου της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου να κινήσει για τα μέρη του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής για να καταγγείλει τις διεθνείς εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τα "20 χρόνια μετά" στην πρωτεύουσα της ενωμένης Γερμανίας. Η γ.γ του ΚΚΕ είχε κάθε δικαίωμα να ονομάσει τις εκδηλώσεις του Βερολίνου "αντικομμουνιστικές" αλλά σε καμμια περίπτωση δεν νομιμοποιείται χάριν της ιδεολογίας της να διαστρέφει την ιστορική μνήμη. Η κα Παπαρήγα μπορεί κάλλιστα να ένιωσε την ανάγκη μαζί με τους συντρόφους της να κατευθυνθούν στην Καισαριανή "γιατί σήμερα (χτές) στο Βερολίνο, η αφρόκρεμα των ιμπεριαλιστών και τα δευτεροκλασσάτα στελέχη τους και οι σύμμαχοί τους - ανάμεσα σε αυτούς και ο Έλληνας πρωθυπουργός - πήγαν να γιορτάσουν την πτώση του τείχους (και να)πανηγυρίσουν για την καπιταλιστική παλινόρθωση" αλλά δεν μπορεί να αρνείται να αποδεχθεί και να κατανοήσει την κοινωνική και πολιτική εξέλιξη πέρα απο τα σύμβολα της Ιδεολογίας και τα φαντάσματα της Ιστορίας. Αχ, Ρόζα που της χρειάζεται!Επιτέλους, γιατί αφήνεται άταφο κουφάρι τον Χόνεκερ;

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Η μεγάλη διαβούλευση για την Εθνική Ταυτότητα


O Eric Besson ένας από τους πλέον προβεβλημένους υπουργούς της κυβέρνησης που στηρίζεται στην δύναμη της προεδρικής πλειοψηφίας Sarkozy, δεν έχει την ίδια πολιτική καταγωγή, αλλά ούτε και την ίδια πολιτική διαδρομή με τον σημερινό Γάλλο πρόεδρο.

Μόλις 2 χρόνια πριν, το 2007 ήταν ενταγμένος στην ομάδα που «έτρεχε» την καμπάνια της Ségolène Royal για το Προεδρικό αξίωμα. Και η ένταξη του αυτή, ήταν μια πολιτική ένταξη καθώς ο Besson από το 1993 και για τα επόμενα 14 συναπτά έτη ήταν μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και μάλιστα, μέλος της Εθνικής Γραμματείας του απο τις αρχές του 2000.

Εν μέσω της προεκλογικής περιόδου για τις προεδρικές του 2007 ο Besson εγκαταλείπει την συντρόφισσα του, ιδρύει έναν νέο πολιτικό σχηματισμό (υπό τον τίτλο "Les Progressistes") και μεταναστεύει στα φιλόξενα εδάφη της UMP που βρίσκεται σε διαρκή διεύρυνση των ορίων και της επιρροής της.

Αναλαμβάνει για πρώτη φορά κυβερνητικό πόστο τον Μάιο του 2007 μετά την περιφανή νίκη Sarkozy και τον Ιανουάριο του 2009 αναβαθμίζεται με την προσφορά και την ανάληψη του χαρτοφυλακίου για την Μετανάστευση, την Ενσωμάτωση, την Εθνική Ταυτότητα και την Αναπτυξιακή Αλληλεγγύη.

Από την αρχή της θητείας του o Besson μετατοπίζεται σε θέσεις για το μεταναστευτικό που κάνουν τους παλαιούς του συντρόφους να κοκκινίζουν από θυμό. Αλλά, σε κάθε περίπτωση ο πρώην σοσιαλιστής δήμαρχος της Dorzere και επί 10 ολόκληρα χρόνια βουλευτής της Drome στην Νοτιοανατολική Γαλλία δεν επιτρέπει στον εαυτόν του να φλερτάρει με την πολιτική υποκρισία -ακόμη κι αν χρειάσθηκε να υπερασπισθεί τις επιλογές μιας σκληρής πολιτικής αλλά και την προσωπική πολιτική του τιμή και αξιοπρέπεια στα γεγονότα του περασμένου Σεπτεμβρίου στους πρόχειρους καταυλισμούς των προσφύγων στο Calais.

Ο Besson που αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό μέρος της διεύρυνσης της προεδρικής UPM προς τα αριστερά (έστω και μέσω του πολιτικού σχηματισμού "Les Progressistes") μπορεί κάλλιστα και κυρίως αποενοχοποιημένα να εκφράσει το κύμα του νέου πατριωτισμού (έναν από τους πυλώνες της ιδεολογικής πλατφόρμας Sarkozy για την πιο σύγχρονη εκδοχή της γκωλικής «Ευρώπης των Εθνών» μέσα από την αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας).

Με τούτα και με εκείνα, ο 51χρονος υπουργός -που γεννήθηκε εκτός της ηπειρωτικής Γαλλίας, στο Μαρόκο με μητέρα από τον Λίβανο- φαίνεται να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση: Επικεφαλής της μεγάλης διαβούλευσης για την εθνική ταυτότητα!

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Οπα,"συντροφοι"!


Σε μια ανακοίνωση του ΚΚΕ με αφορμή τα όσα ακολούθησαν την δολοφονική επίθεση των τρομοκρατών στο Αστ.Τμήμα Αγίας Παρασκευής διαβάζω μεταξύ άλλων τα εξής: "Η «προκήρυξη» αυτών που πλαστογραφούν ονόματα και σύμβολα των λαϊκών αγώνων, όπως το όνομα της ηρωικής αντιστασιακής Ο.Π.Λ.Α." . Στην αρχή δεν πίστευα στα ματιά μου. Απο πότε, όμως, η παλιά ξεχασμένη -ακόμη και για το ΚΚΕ- Ο.Π.Λ.Α αναγορευέται σε "ηρωϊκή αντιστασιακή" οργάνωση; H Ο.Π.Λ.Α όσα χρόνια κι αν περάσουν θα παραμείνει ακόμη και στην μνήμη ενος μεγάλου μέρους της μη σταλινικής ελληνικής Αριστεράς ως μια "κλειστή" κομματική υπηρεσία δολοφόνων.

Υ.Γ:Eνα βιβλιαράκι του μακαρίτη Στίνα ξεκαθαρίζει τα πράγματα γύρω απο την "ηρωϊκή αντιστασιακή" Ο.Π.Λ.Α.

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Δικαιώματα και ασφαλεια/ Ασφάλεια και δικαιώματα




Αρκετό "μελάνι" καταναλώθηκε τις τελευταίες εβδομάδες για το αν προηγούνται τα δικαιώματα της ασφάλειας των πολιτών ή αν το πρόταγμα της ασφάλειας αφήνει πίσω, σε δεύτερη μοίρα τα δικαιώματα των πολιτών.

Αρκετοί συμπολίτες, μεταξύ αυτών και εγώ, είχαμε και έχουμε την άποψη ότι δικαιώματα και ασφάλεια για τους πολίτες συγκροτούν μια σχέση αδιάσπαστης ενότητας και μόνο ως αδιάσπατη ενότητα μπορούν να λειτουργήσουν και να παράγουν τον πολιτισμό της μη βίας στην καθημερινή ζωή στη πόλη.

Μετά την άνανδρη δολοφονική επίθεση στο Α.Τ Αγίας Παρασκευής το όποιο δίλημμα επιχειρήθηκε να εισαχθεί στην ατζέντα του δημόσιου διάλογου δεν έχει πια κανένα νόημα. Το γεγονός αυτό απο μόνο του έδωσε απαντήσεις - πλήρεις και οριστικές. Δικαιώματα και ασφάλεια (απο κοινού και σε ίση μοίρα) για να διατηρηθεί εν ισχύ μια ανοιχτή, δημοκρατική κοινωνία που αρνείται να περιέλθει σε καθεστώς φόβου και απελπισίας.

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Η αμφίπλευρη διεύρυνση της Προεδρικής Πλειοψηφίας ή απλώς και μόνο, το παράδειγμα Sarkozy.





Ο Sarkozy είναι από τους ελάχιστους Ευρωπαίους ηγέτες που ευρισκόμενος στην εξουσία διευρύνει τα όρια της εκλογικής επιρροής αλλά και της πολιτικής/ ιδεολογικής ηγεμονίας της παράταξης του. Η επίδοση του ψηφοδελτίου της UMP και των συμμάχων της (παραδοσιακών και νέων) που συγκροτήθηκε και παρουσιάσθηκε ενώπιον των πολιτών από εκπροσώπους από το ευρύ φάσμα των υποστηρικτών της προεδρικής πλειοψηφίας δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης ή παρερμηνείας της ίδιας της πραγματικότητας… Και όχι απλώς και μόνο της πραγματικότητας των αριθμών.

Η προεδρική πλειοψηφία επί ημερών Sarkozy εγκαθίσταται για τα καλά στο Κέντρο και επιχειρεί με επιτυχία μια διπλή αμφίπλευρη ποιοτική διεύρυνση -προς τα δεξιά και προς τα αριστερά της. Την ίδια ώρα που οι Σοσιαλιστές, οι Δημοκράτες του Francois Bayrou (ενός εκ των κληρονόμων της ρεπουμπλικανικής παράδοσης της μη γκωλικής δεξιάς), ο βετεράνος Le Pen του Εθνικού Μετώπου αλλά και οι συγγενείς του (ο Philippe de Villiers και οι «Κυνηγοί» του στο σχήμα της Libertas) έβλεπαν τα ποσοστά τους αλλά και τις έδρες τους να ακολουθούν την κατιούσα, η λίστα του προέδρου κέρδιζε και σε ποσοστά και σε έδρες ( αύξηση κατά 11,23 % αλλά και 4παραπάνω έδρες).

Η λίστα της UMP (Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα) - εκτός από τους παραδοσιακούς της συμμάχους όπως τους Ριζοσπάστες του Jean-Louis Borloo και τους χριστιανοδημοκράτες του Forum des républicains sociaux- σε αυτές τις εκλογές είχε μαζί της και τα νέα αποκτήματα της πολιτικής επιρροής του Sarkozy : τους παραδοσιακούς κεντρώους του Nuveau Centre που εγκατέλειψαν τον Bayrou αλλά και τους σοσιαλδημοκράτες Les Progressistes υπό τον Eric Besson που μαζί τους σοσιαλφιλελεύθερους της La Gauche moderne υπό Jean-Marie Bockel αποτελούν την κεντροαριστερά της προεδρικής πλειοψηφίας. Με άλλα λόγια , τα επιφανή αυτά στελέχη , προερχόμενα από την παλαιά UDF αλλά και το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ορισμένοι εξ αυτών είχαν διατελέσει και υπουργοί τις προηγούμενες δεκαετίες) όχι μόνο απετέλεσαν τη νομιμοποιητική βάση για τη διπλή αμφίπλευρη διεύρυνση αλλά συνέβαλλαν σε σημαντικό βαθμό και στην διαμόρφωση των κατάλληλων όρων και προϋποθέσεων για τη κατάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας.

Σε κάθε περίπτωση, η συνύπαρξη τόσο διαφορετικών πολιτικών προσωπικοτήτων, τάσεων και ρευμάτων πέρα από το θετικό μήνυμα που εκπέμπει δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αποδοχή ενός νέου πολιτικού ρεαλισμού που καταλήγει στην υπεράσπιση και την προώθηση εφαρμόσιμων δημόσιων πολιτικών που απαντούν με ευελιξία και ασφάλεια σε υπαρκτά προβλήματα μιας σύνθετης εθνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Ψηφιζουμε...


Ολοι οι φίλοι και συνεργάτες στις εκδόσεις METROPOLIS πιστεύουμε οτι το γεγονος της ελεύθερης διανομης -κυριο χαρακτιριστικο αλλα και συγκριτικο πλεονεκτημα των freepress- δεν θα πρεπει να λειτουργει περιοριστικα για τους οριζοντες της θεματολογίας τους. Σε αυτο το πλαισιο προχωρήσαμε με τη συνεργασία της ΜΚΟ Forum "ΑΓΟΡΑΙΔΕΩΝ" και του ΕΚΕΜ αλλά και τη στήριξη του Γραφειου του Ευρωπαϊκου Κοινοβουλιου στην Ελλάδα σε μια ειδικη έκδοση για τις Ευρωεκλογες (ολόκληρη η έκδοση σε pdf μορφή στο www.metropolisnews.gr)

ΕΑΛΩ...ΕΑΛΩ..


ΕΆΛΩ Η ΙΣΤΟΡΙΑ; Το ερώτημα τέθηκε και μάλιστα στο εξώφυλλο ανήμερα της επετείου της Αλωσης. Η επέτειος ήταν μάλλον η αφορμή και τίποτα περισσότερο. Το ζήτημα - οι αναγνώσεις των διαφορετικών εκδοχών της Ιστορίας μέσα απο media- μας έτρωγε καιρό... (www.metropolisnews.gr)

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Τα διλήμματα του Αντώνη Σαμαρά


Δεν ήμουν ποτέ πολιτικός φίλος του Αντώνη Σαμαρά. Διαφωνούσα και συνεχίζω να διαφωνώ μαζί τους σε αρκετά και σημαντικά αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να τον τιμώ για το θάρρος με το οποίο υπερασπιζόταν τις ιδέες και τις θέσεις του. Μάλιστα, σε εποχές που δεν έβρισκε εύκολα τον δρόμο της δημοσιοποίησης των απόψεων του, οι σελίδες της μηνιαίας έκδοσης της σειράς «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ειδικές Εκδόσεις- Τhe Economist» ήταν πάντα ανοικτές και φιλόξενες ( για του λόγου το αληθές τα κείμενα του σημερινού υπουργού Πολιτισμού υπάρχουν στην διάθεση παντός ενδιαφερομένου στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του www.enthesis.net).

Για όλα τα παραπάνω, νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω δυο κουβέντες για την ομιλία του στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής με θέμα «Προκλήσεις και Προοπτικές για την Ευρωπαϊκή Ένωση» ( το πλήρες κείμενο από το ΑΠΕ http://www.ana-mpa.gr/anaweb/subscriber/showitem?service=17&listid=NewsList2677&listpage=2&docid=7614333).

Παρά το γεγονός ότι η ανάλυση που επιχειρεί για τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο ως συνέπεια της διεθνούς κρίσης αλλά και την ανόδου των νέων εθνικών παικτών (π.χ Κίνα) κινείται σε πραγματιστικά πλαίσια , πιστεύω ότι και πάλι σπεύδει να επαναφέρει στο προσκήνιο διλήμματα του τύπου «περισσότερο Ευρωπαίοι ή περισσότερο Έλληνες» που το μόνο που προσφέρουν είναι να ανατινάζουν κάθε προοπτική ένωσης των διεστώτων.

«Μέχρι πρόσφατα, κάποιοι είχαν ταυτίσει την Ευρώπη με τη γραφειοκρατία της. Είχαν, ακόμα, ταυτίσει την υποταγή στην ευρω-γραφειοκρατία με το αίτημα «εκσυγχρονισμού» της Ελλάδας. Μας έλεγαν, λοιπόν, ότι για να γίνουμε «περισσότερο Ευρωπαίοι», πρέπει να γίνουμε «λιγότερο Έλληνες». Ότι πρέπει, τάχα, να αποβάλουμε την ελληνική ταυτότητα για να αποκτήσουμε «Ευρωπαϊκή συνείδηση». ώρα πια, μετά την κρίση, γνωρίζουμε ότι ισχύει μάλλον το αντίστροφο: Πρέπει να γίνουμε περισσότερο απαιτητικοί από τους εαυτούς μας, ως Έλληνες, για να γίνουμε Ευρωπαίοι».Αυτά ανέφερε σε μια αποστροφή της ομιλίας του ο Αντώνης Σαμαράς και το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί ο θαρραλέος Μεσσήνιος πολιτικός άνδρας αρνείται να κατανομάσει τους φορείς αυτών των ιδεών και απόψεων και περιορίζεται στους "κάποιους" που "μας έλεγαν" δίχως άλλα στοιχεία ταυτότητας. Δικαίωμα του να θέτει εκείνος τα όρια της πολεμικής του. Αλλά υπό έναν όρο: Να αντιπαρατίθεται ανοικτά και δημόσια απέναντι σε υπαρκτές απόψεις και θέσεις. Μην κάνει (ξανά) το σφάλμα να πολεμήσει... ανεμόμυλους.Δεν του αξίζει. Ας κάνει την υπέρβαση που απαιτούν οι καιροί.

Mνημονεύοντας τον Καποδίστρια


Ποτέ δεν θα πίστευα ότι σε ένα τηλεοπτικό πλατό (όπως εκείνο του ΣΚΑΙ το βράδυ της Δευτέρας)θα μπορούσαν 200 και πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα από την πολιτική, τις επιστήμες και τις τέχνες, την εκπαίδευση και τα media, την οικονομία και τις άλλες πολλαπλές εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής όχι μόνον να συνυπάρξουν αλλά και με το πάθος των επιχειρημάτων τους να τροφοδοτήσουν ένα ζωντανό, «πυρακτωμένο» διάλογο για μεγάλους άνδρες που άφησαν με τον ένα ή άλλο τρόπο το σημάδι τους σε αυτό τον τόπο και αρκετοί εξ αυτών με τη σκέψη και τα έργα τους υπερέβησαν το όποιο εθνικό (τοπικό) στοιχείο τους συνόδευε και σφράγισαν το εισιτήριο της οικουμενικότητας τους.

Ένα θετικό σημάδι για τους καιρούς μας. Μια αισιόδοξη εικόνα για το τώρα και το αύριο.

Αυτά ως προς την συμμετοχή των επωνύμων αλλά και την ανταπόκριση του κοινού.

Από την άλλη πλευρά, πάντως, η όλη διαδικασία αφήνει και μια πικρή γεύση. Το αποτέλεσμα κάπου μας οδηγεί - μπροστά σε ένα καθρέφτη που η εικόνα που αποτυπώνεται δεν περιποιεί τιμή…

Hθελημένα ή αθέλητα προσπερνούμε ένα σημαντικό γεγονός: Το νεοελληνικό κράτος συγκροτείται εκ του μηδενός κάπου εκεί προς τα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 19 αιώνα. Με βάση αυτή τη κρίσιμη λεπτομέρεια η αγνόηση της συνεισφοράς του Ιωάννη Καποδίστρια καθίσταται επικίνδυνη (ναι, επικίνδυνη, πολλαπλά επικίνδυνη) - τόσο για εμάς, όσο και για τους επόμενους από εμάς. Γιατί προδίδει άρνηση αποδοχής των πραγματικοτήτων και απόδραση στο καθε φορά ελκυστικό εθνικά φαντασιακό...

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Oι λιστες , τα κομματικά στελέχη και οι εκπρόσωποι της κοινωνίας


Σχετικά με τις λίστες των 2 μεγαλύτερων κομμάτων (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ).

α) Η «συνταγή» για την διαμόρφωση της λίστας φαντάζει πολυκαιρισμένη από εκατό μεριές. Η αξιοποίηση -έστω και συγκεκαλυμμένα- της κομματικής δεξαμενής υπερισχύει σε κάθε περίπτωση και οι κατά τα άλλα «εκπρόσωποι της κοινωνίας» είναι απλώς και μόνον κομματικοί φίλοι.

β) Η επιδίωξη της «ευρύτητας» και της «αντιπροσωπευτικότητας» μπορεί ως διακηρυγμένες προθέσεις να συναντούν αποδοχή και ανταπόκριση αλλά η εφαρμογή τους στην πράξη πόρρω απέχει από την πραγματική εκπροσώπηση της κοινωνίας και των φορέων της. Με άλλα λόγια, η εκπροσώπηση της κοινωνίας δεν επιτυγχάνεται (σχεδόν ποτέ στις μέρες μας) από το γεγονός ότι στην λίστα ενός μεγάλου κόμματος φιλοξενούνται (συνήθως) σε μια μη εκλόγιμη θέση εκλεγμένοι συνδικαλιστές πάσης φύσεως…

γ) Η προσπάθεια να κρατηθούν ισορροπίες -με αναφορά στα ενδότερα των κομματικών σχηματισμών- είναι πάντοτε κακός (αν όχι ολέθριος) σύμβουλος για την διαμόρφωση μιας επιτυχημένης εκλογικής λίστας. Κι αυτό γιατί κακά τα ψέματα εκείνοι που ψηφίζουν και δίνουν τις νίκες δεν είναι τα κομματικά μέλη που γνωρίζουν συσχετισμούς και απαιτούν ισορροπίες αλλά εκατομμύρια πολίτες που δεν ενδιαφέρονται ουδόλως για τα παιχνίδια δύναμης και επιρροής στο εσωτερικό των κομμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ας κρατήσουμε στα «συν» της ιστορίας και το εξής: Η σωστή αξιοποίηση ακόμη και της κομματική δεξαμενής αποδίδει καρπούς. Και στη μία και στην άλλη λίστα περιλαμβάνονται κομματικά στελέχη που κατά γενική ομολογία είναι άξια να εκπροσωπήσουν τις παρατάξεις τους αλλά και την χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κι αυτό γιατί διαθέτουν τα δικά τους «ένσημα», την απαραίτητη έξωθεν καλή μαρτυρία, ένα updated βιογραφικό και πάνω απ΄όλα, είναι αναγνωρίσιμες παρουσίες. Δυστυχώς, όμως, είναι λίγοι… Ελάχιστοι για τις σημερινές δύσκολες μέρες…

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Σκέψεις για το Δημόσιο


Μετά από όσα είδαν τα μάτια μας τους τελευταίους έξι μήνες στο κόσμο της οικονομίας, των αγορών και των επιχειρήσεων για ένα και μόνο πράγμα θα έπρεπε γρήγορα,ανοικτά και οργανωμένα να συζητήσουμε και πιθανότατα να(ξανά)ορίσουμε: To τι είναι και το τι δεν είναι Δημόσιο στις μέρες μας.


Δημόσιο αγαθό και δημόσιο συμφέρον.
Δημόσια επένδυση και δημόσια δαπάνη.
Δημόσια υποδομή και δημόσια υπηρεσία.
Ιδιοκτησία του δημοσίου και πάροχοι δημόσιας υπηρεσίας.


Ο κατάλογος είναι εντελώς ενδεικτικός, σχεδόν ελλειπτικός.

Η ανοικτή και κυρίως δημόσια συζήτηση για το «περιεχόμενο» του δημοσίου μας αφορά όλους. Όλους όσοι επιμένουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο Πολίτες.

Για παράδειγμα, μας αφορά και μας «καίει» το τι σημαίνει σήμερα στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο όρος δημόσια επένδυση. Επί της ουσίας. Περιεχόμενο, χαρακτηριστικά, κατεύθυνση, αποδοτικότητα… Με άλλα λόγια, η συμβολή της στην ενίσχυση των υποδομών κοινής ωφέλειας, της προστασίας του περιβάλλοντος, στην βελτίωση της καθημερινής ζωής, στην ενθάρρυνση και την υποστήριξη της απασχόλησης κ.α

Όπως το ίδιο συμβαίνει ή πρέπει να συμβαίνει με τον όρο δημόσια δαπάνη. Όρο που αν πάσα στιγμή πρέπει να συνοδεύεται από μια καθαρή απάντηση σε ένα και μόνο ερώτημα: Ποια η σκοπιμότητα της (οικονομική-κοινωνική) και ποιος ο τελικός δικαιούχος;

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Το Γαλα του ...Στάλιν


Εν έτει 2009 -20 χρόνια απο την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου- οι σταλινικοί του Περισσού παγερά αδιάφοροι και προκλητικά αλλαζόνες θεωρούν ότι μπορούν ακόμη να ορίζουν τις "ζωές των άλλων".
Με αφορμή τη προβολή μιας ταινίας με θέμα "τον βιο και την πολιτεία" ενός gay ακτιβιστή για τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα ο "Ριζοσπάστης" δημοσιεύει κριτική για την ταινία όπου αναπαράγεται όλο το σκοταδιστικό περιεχόμενο του σταλινικού οπλοστασίου και η εμμονή στον ολοκληρωτισμό απέναντι στην ελευθερία και την αυτοδιάθεση κάθε μορφής σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
"Χαρείτε" την και προσπεράστε την. Και προσοχή στους ΚΝιτες, κυκλοφορούν ελεύθεροι...



Ποιος στ' αλήθεια λογικός άνθρωπος δε βγάζει το καπέλο σε μια τέτοια δυναμική προσωπικότητα. Ποιος θα αρνηθεί ότι ο Χάρβεϊ Μιλκ δεν κατάφερε να ενεργοποιήσει μια σειρά ανθρώπους και φορείς και να πετύχει (μαζί με άλλους και με τις πολιτικές συγκυρίες εκείνης της περιόδου - περίοδος του Βιετνάμ) μια πιο αξιοπρεπή ζωή για κυνηγημένους συνανθρώπους μας. Και να το αρνηθούμε εμείς η ιστορία έχει καταγράψει αυτόν τον άνθρωπο στα κιτάπια της. Ο Χάρβεϊ Μιλκ άφησε τα σημάδια του στην Αμερική του '70.
Μέχρι εδώ όλα πάνε καλά και εμείς μαζί του, που λέει ο λόγος! Το ζήτημα, όμως, της ομοφυλοφιλίας, δεν είναι νομικό θέμα. Είναι κοινωνικό ζήτημα και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Εξυπακούεται πως κανένας δεν πρέπει να οδηγείται στο απόσπασμα γιατί είναι διαφορετικός. Αυτά είναι για τους Μεσαίωνες και για τους φασίστες. Ομως, τα νομικά δικαιώματα του καθένα, που πρέπει να είναι αυστηρώς κατοχυρωμένα, δεν πρέπει να σκεπάζουν άλλες εξίσου ευαίσθητες διαστάσεις του ζητήματος. Διαστάσεις που έχουν να κάνουν με τις υποχρεώσεις. Με την αισθητική και την αξιοπρέπεια. Αλλά και με το παρόν και το μέλλον της ανθρώπινης κοινωνίας στο σύνολό της.
Το κίνημα των ομοφυλόφιλων στην Αμερική, αλλά και αλλού - φυσικά και στη χώρα μας -, όντας κίνημα ευδαιμονισμού και προσωπικής ευχαρίστησης, χωρίς να λαβαίνει υπόψη του άλλες παραμέτρους, σιγά σιγά εξελίχτηκε σε μια κακόγουστη, εγωιστική και αντιαισθητική καρικατούρα. Πολλοί ομοφυλόφιλοι πέρασαν στην υπερβολή της υπερβολής! Θέλοντας ίσως να προκαλέσουν ή να εκδικηθούν για τα χρόνια που ήταν υποχρεωμένοι να κρύβονται, έχασαν το μέτρο και μετατράπηκαν σε γελοίες καρικατούρες. Καρικατούρες που προσβάλουν τον άνθρωπο και τη συμπεριφορά του. Το μέρος αυτό του κινήματος των ομοφυλόφιλων, μαζί με οπορτουνιστικούς πολιτικούς χώρους και άλλους φορείς και άτομα, που άκριτα υποστηρίζουν «κινήματα» που φέρνουν ψήφους και συμπάθειες, βάζει ζητήματα που δεν έχουν καμία λογική και καμία αξία (γάμος, υιοθεσία κλπ). Ζητήματα, τέλος πάντων, που δεν τα ζητάει καμία ανάγκη.
Η ταινία του Γκας Βαν Σαντ υπέκυψε και αυτή συνειδητά στην υπερβολή και στο σχήμα. Δεν μπόρεσε να αποφύγει τις γραφικότητες, παρ' όλες τις μάχες που έδωσε ο πρωταγωνιστής της να σταθεί μακριά από αυτές. Εδωσε έμφαση στα εξωτερικά στοιχεία της ομοφυλοφιλίας και μείωσε τον Χάρβεϊ Μιλκ, παρουσιάζοντάς τον σαν μια ξεφωνημένη λαϊκή αδερφή. Ακόμα και τέτοιος να ήταν ο Μιλκ, οι πράξεις του, οι οποίες έχουν και την αξία, ήταν διαφορετικής ποιότητας. Και αυτές θα έπρεπε να τονιστούν! Πράγμα το οποίο δεν έκανε ο Βαν Σαντ.
Παρ' όλα αυτά η ταινία θα προκαλέσει συζητήσεις. Ο καθένας κάποια στιγμή θα κληθεί να τοποθετηθεί. Οσες περισσότερες γνώσεις έχεις πάνω στο ζήτημα, τόσο πιο αξιόπιστη θα είναι η τοποθέτησή σου.

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Πράσινη Ενέργεια


Νομίζω ο Κωστής Χατζηδάκης παραμένει ο μοναδικός blogger της κυβέρνησης.Χθες καταχώρισε το πρώτο post απο τη στιγμή που χρειάσθηκε να κατέβει κάποια τετράγωνα στη Λεωφόρο Μεσογείων -και απο το Μεταφορών να έρθει σε ένα απείρως πιο επιτελικό υπουργείο εκείνο της Ανάπτυξης. Το τι και το πως το εξηγεί εκείνος στο post / http://khatzidakis.blogspot.com/2009/01/blog-post_13.html.

Απο το post του κράτησα την αναφορά του στην "πράσινη ενέργεια". Κι αυτό γιατί πιστεύω -γνωρίζοντας τις ιδέες και τις θέσεις του Χατζιδάκη- ότι θα αποδειχθεί ως ο πιο συνεπής απο τους υπουργους που πέρασαν τα τελευταία 10 χρόνια απο το υπουργείο Ανάπτυξης. Η συγκυρία (ενεργειακή κρίση, πόλεμος συμφερόντων σε σχέση με τις ενεργειακές εξαρτήσεις και το ενεργειακό μίγμα τροφοδοσίας της Ε.Ε κ.λπ) μπορεί να επιτρέψει μια διαφορετική αντιμετώπιση στο ζήτημα των επενδυτικών προγράμματων για τις ενεργειακές υποδομές στη βάση της αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ("ηλιος και άνεμος" για τον Μεσογειακό Νότο). Μετά και το συνεχιζόμενο αδιέξοδο σε σχέση με το πόλεμο του φυσικού αερίου και την αλλαγή ρότας της Ε.Ε όσον αφορά τη διαφοροποίηση των πηγών τροφοδοσίας και την ενεργειακή ασφάλεια μια πολιτική επένδυσης στη "πράσινη ενέργεια" δεν ειναι καθόλου μια ρομαντική προσέγγιση.

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Μια δεσμη με αρχες-κλειδιά για εκλογικη επιτυχια


Καθώς η κυβέρνηση με τη νέα σύνθεση της μετρά μόλις 48 ώρες ζωής σκέφθηκα να αντιγράψω και να καταχωρήσω τις παρακάτω 7 αρχές-κλειδιά που η τήρηση τους θεωρείται συνταγή επιτυχίας για μια επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.

Λοιπόν, έχουμε και καταγράφουμε:

1)Συνεχίστε να δίνετε πρωταρχική έμφαση στην οικονομία.
2)Μην εγκαταλείπετε τον κεντρώο χώρο!
3)Είναι σωστό να δίνεται προτεραιότητα στην εκπαίδευση.
4)Να επαναλάβετε και να διευρύνετε την επίθεση στη φτώχεια.
5)Η ανάγκη καταπολέμησης του εγκλήματος ή της αντικοινωνικής συμπεριφοράς είναι πρωταρχικής σημασίας.
6)Η οικονομική μετανάστευση πρέπει να διέπεται απο κανόνες.
7)Μην επαναπαύεστε μπροστά στην απειλή της διεθνούς τρομοκρατίας.


Οι 7 αρχές-κλειδιά είναι δανεισμένες απο την ελληνική έκδοση του βιβλίου του Anthony Giddes "Over To You, Mr Brown" ( Μετά τον Τρίτο Δρόμο."Η σειρά σας, Κύριε Μπράουν", εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, Νοέμβριος 2008). Ο γνωστός ακαδημαϊκός -ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο LSE-απευθύνεται στο διάδοχο του Blair και σε ένα ακροατήριο κληρονομιά των Νέων Εργατικών σε ευθεία αντιπαράθεση με τον πόλεμο επιχειρημάτων που έφερε στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής της Βρετανίας ο Cameron. Παρά τη ιδιοτυπία της βρετανικού χαρακτήρα παρέμβασης η δέσμη απο τις αρχές-κλειδιά του Giddens φαίνεται πως πηγαίνουν γάντι με το νέο ξεκίνημα που επιθυμεί ο Κώστας Καραμανλής. Πάντως, για την ακρίβεια του πράγματος η δέσμη του Giddens ταιριάζει ή μάλλον είναι περισσότερο απαραίτητη παρά ποτέ απο τα κόμματα της κυβερνητικής εξουσίας...

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Τα πρόσωπα και οι πολιτικές.


Ακούστηκε κατά κόρον χθες η φράση: «Δεν μετρούν τα πρόσωπα, το κλειδί είναι οι πολιτικές». Προβεβλημένα στελέχη της μείζονος αλλά και της ελάσσονος αντιπολίτευσης -από κοντά και μύριοι όσοι εκπρόσωποι κοινωνικών εταίρων- έσπευσαν λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση του νέου κυβερνητικού σχήματος να προκαταβάλλουν τα αισθήματα της κοινής γνώμης υποστηρίζοντας ότι από τη στιγμή που δεν αλλάζουν οι πολιτικές, οποιαδήποτε συζήτηση για τα πρόσωπα των υπουργών δεν έχει καμία σημασία.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Αν και προσωπικά πιστεύω ότι το πρώτο ρόλο στη πολιτική διαδικασία τον παίζουν οι εφαρμοζόμενες δημόσιες πολιτικές, εν τούτοις δεν μπορώ -κάθε άλλο- να παραγνωρίσω τη καθοριστική συμβολή των προσώπων στην επιτυχία αυτών των πολιτικών. Άρα από αυτή τη σκοπιά η προσδοκία που συνοδεύει την είσοδο των νέων προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα ή την ανάληψη νέων ευθυνών από πρόσωπα με θητεία στους υπουργικούς θώκους αποκτά από μόνη της μια ξεχωριστή σημασία.

Επιπλέον, στις μέρες μας -μέρες γενικευμένης αβεβαιότητας και κρίσης- τα πρόσωπα με τις συμπεριφορές τους και μόνο μπορούν να επισκιάσουν και να υπονομεύσουν δημόσιες πολιτικές τις οποίες έχουν κληθεί να υπηρετήσουν. Τα παραδείγματα ούτε ένα, ούτε δύο. Ειδικότερα, στο τομέα των λεγομένων παραγωγικών υπουργείων που οι αρμοδιότητες τους κατά κύριο λόγο αναφέρονται στην αγορά και τους φορείς της.

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Το αιμα του αστυνομικου


Ο νέος χρόνος δεν μπηκε με το δεξί... Το αίμα του αστυνομικού έρχεται να ενισχύσει και να διευρύνει το κύκλο της βίας -της τυφλής βίας- και να επαναφέρει στο προσκήνιο της συλλογικής μνήμης "θραύσματα" μιας αναγεννημένης τρομοκρατίας. Η δημοκρατική και λαϊκή καταδίκη της νέας τρομοκρατικής επίθεσης πρέπει να είναι καθολική και ολοκληρωτική επί της ουσίας και όχι μόνο στα λόγια... Ταυτόχρονα, η εγκαθίδρυση μιας νέας αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης θα πρέπει να είναι το πρωτεύον σε σχέση με το αναγκαίο αίτημα της ασφάλειας των πολιτών και της χώρας. Κανένας δισταγμός, καμιά δεύτερη σκέψη. Δράση τώρα. Με σοβαρότητα, ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Οι πολίτες απαιτούν αποτελέσματα!!!

Υ.Γ: Έστω και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή η κυβέρνηση και γενικότερα, ο πολιτικός κόσμος οφείλει επιτέλους να ασχοληθεί με την υπόθεση "ΕΛ.ΑΣ" με στόχο το συντομότερο δυνατόν την επανίδρυση του αστυνομικού σώματος στη χώρα μας - σε νέες βάσεις και με νέες κατευθύνσεις και προτεραιότητες.

Η φωτογραφία ανήκει στο πρακτορείο Eurokinissi και το φωτογράφο Βαϊο Χασιαλη.Τη δανείζομαι άνευ αδείας τους.







'"